lov'>lov'>lov'

tsja ... 'n beeld dat naklinkt ... 'n Gouden Schat!

Ful• Fil• Ment> laPalma - Truth

open brief aan Rinke om te bedanken ...

...

Rinke mijn beste,

ik heb besloten mijn bericht aan jou tot een open brief te maken, omdat de inhoud eigenlijk voor al die studenten geldt van toen [honderden helaas]... de specifieke stukken voor jou zijn hierin sowieso verdisconteerd - dus dat bijt niet!
wat een prachtig mooi boek: 'Piercing the Spirits' ... en nu geworden tot een geschenk voor mij ... nog mooier! [Huib gaf de boodschap door - 'n paar dagen geleden( galerie de 7eHemel-Velp)] ik had het nog nimmer bekeken en leende het even omdat ik nieuwsgierig was, van Annemieke en Huib, welnu: ik geniet er nog steeds van >
mijn tijd - N.U. - is vervult van tonen door jouw gebaar: geluiden allerlei - het voelt vol en prettig - deze echo's van de 'academie-tijd' die zachtjes herinneringen influisteren. [de laatste stappen als docent daar klonken ruim 20 jaar geleden] ik snuffelde even door oude agenda's en zag in mijn aantekeningen bij werkbesprekingen uit deze zeventiger en tachtiger jaren - dierbare twarrelingen - 't ging eigenlijk altijd over hetzelfde: hoe kon ik mijn studenten dichter bij hun kern brengen, met behulp van mijn filosofisch en tegelijkertijd oerpraktisch bewustzijn [kroonverkenner cum laude: van morse tot survival in onherbergzaam ... tot mijn zestiende, daarna basta] gesteunde multidisciplinaire 'Bouille-à-Baisse', en die 'drive' laten zien in zijn kern ... en mee helpen te laten klinken, met alle gereedschappen die ik ze toen kon aanbieden - het zijn allemaal unieke verhalen vol en vervuld van schoonheid ... alle studenten zijn los gekomen uit hun verschillende contexten - vice versa - alles dwarrelt in de rondte de rijkdom van die zwerm: 'dit-bericht' is dan ook mijn gedachte nu, weet je nog!:
het herbergt de waardering, daardoor ook de dankbaarheid van de bewandelde weg ... als een soort centraal perspectief leidt dit tot de verdichting van mijn geïdealiseerde herinnering wellicht, maar dat bomt niet. ha! lumière - lux! Reminiscenties van mijn absolverend bewustzijn, 'n gedachtesoep, overgeleverd aan de willekeur van het ... oh zo private semantisch moment - à bout portant (plotsklaps) openbaart zich zijn duiding ...: wat is zijn draagkracht? kan het zich in een andere vorm manifesteren? In 'n beeld wellicht of in een goed gesprek of gedicht of anderszins? ... dan pas kan het overleven - eventueel herkend worden door een verwante geest.

Waar zijn ze overigens, willen de 'verwante geesten' wel lastig gevallen worden door mijn breinruis: nescio quis (ik weet niet wie) Is deze ruis niet gelijk aan een bekend deuntje: 'n hitsong - une tube?
Hoe ernstig kan de waarheid zijn en tegelijkertijd met een brede glimlach verwelkomd worden? ... zijn nouveautés - de nieuwe gedachtes - als etherische snuifjes en kunnen de nadreunen als maagvulling of -krampen of -stoten genuttigd of slechts verdragen worden?

Eigenlijk is het - als ik het nu nalees slechts een omschrijving van 'mijn appeltaart' terwijl iedereen allang weet hoe die smaakt en dat weet jij natuurlijk ook [ik vind het overigens nooit erg het goede en aangename telkenmale te herhalen] in dat geval stuur ik je dan toch maar 'n puntje met dank ... het zijn enkele associatieve 'Emblemata' op mijn weblog voor jou als 'bevriezing van het voorafgaande gebrabbel - ik hoop dat je ervan geniet ... 'n klein gebaar ...

en je bent natuurlijk van harte welkom met jouw lief Gerda in 'De Koning van Bohemen', ik de hofnar zal je met graagte begroeten of bij gelegenheid in de 'Belle Dame de Riez' dan doe ik mijn Provencaalse buiging

warme groet
W'

P.S. dit stuk omvat ook 'n eerdere gedachte: Toch laat ik het maar zijn ... want als ik mijn werkelijkheid niet aanraak bestaat hij wellicht niet
[ik scheen het te moeten laten herklinken ...]

winston - Riez, 11 augustus 2008

'La Belle Dame de Riez' Hôtels des Gypseries • 1598
27 Grand'Rue • 04500 RIEZ
Alpes-de-Haute-Provence
+33 49277 7277

huize 'De Koning van Bohemen'
Waterstraat 51A • 7201 HM ZUTPHEN
+31 575 549455

w@salotto.com
www.salotto.com

DIVINI AMORIS

schilderijtje 7x7cm voor mr. Kim op Sint Maarten
met navelstreng - avec cordon ombilical







ODIT MORAS.

Ambros.
Hoc habet impatiens Amor, vt quem desiderat,
semper inuenire se credat.

Nescit tarda molimina Spiritus sancti gratia, cuius
præcipuus fructus Amor est.
Odit Deus dilationem, in voce coruina; amat con-
fessionem, in gemitu columbino.

Repletus amore sancto, dicebat amicus amico, Ego
Deo seruire statui; & hoc ex hac hora; in hoc loco aggredior.
Te si piget imitari, noli aduersari.

No tiene tibieça Amor
En soccorrer al amigo
Que lleba brasas con sigo.


>
De ziel van haer de traegheyt slaet,
Als vijant zijnde van’t verlanghen,
Haer liefde gansch niet toe en laet
Een lancksaem werck, of traghe ganghen:
De traegheyt heeft des doots natuer,
Is droef, onlustich, en onwaerdigh,
Der liefden aert heeft gheen gheduer,
Is blijde, wacker, ende vaerdigh.

l’Amour chasse toute demeure,
Et fuyant la tardiueté
Veut aussi tót, à la mesme heure,
Estre receu & imité.
Sus donc que chacun s’esuertue
Et sans plus s’arrester à rien,
Laissons les pas de la tortue,
Et courons apres nostre bien.

kortom:
Ze haat uitstel.
De ongeduldige liefde heeft als eigenschap dat ze altijd gelooft te zullen vinden naar wie ze verlangt.
De genade van de Heilige Geest waarvan de voornaamste vrucht de Liefde is, zet zich altijd met kracht in.
God haat uitstel zoals een raaf dat laat horen; hij houdt van de belijdenis die te horen is in het koeren van een duif.
Vervuld van heilige liefde, zei hij tegen zijn vriend: '[...] Ik heb besloten God te dienen: op dit moment, hier waar we zijn begin ik ermee. Heb je geen lust mijn voorbeeld te volgen, verzet je dan tenminste niet.'
De Liefde aarzelt niet om een vriend die hete kolen draagt te hulp te schieten.
De Liefde jaagt op elk gedraal en belaagt de traagheid; hij wil meteen, op hetzelfde moment, worden onthaald en gevolgd. Vooruit, iedereen moet zich inspannen en laten we zonder nog langer op iets te wachten de gang van de schildpad laten voor wat die is en achter ons heil aanrennen.

voor Rinke ... langs deWeg [leTrip] d'Eeuwige

ijs op de ramen

Den Spyeghel der Salicheyt van Elckerlijc

Hoe dat elckerlijc mensche wert ghedacht Gode rekeninghe te doen

Toegeschreven aan:Petrus Dorlandus (1454-1507)

Hier beghint een schoon boecxken, ghemaect in den maniere van eenen speele ofte esbatemente op elckerlijc mensche, ende indem eersten spreect God almachtig aldus:

God
Ick sie boven uut mijn throne
Dat al dat is int smenschen persone,
Leeft uut vresen, onbekent.
Oec sie ic tvolc also verblent
In sonden, si en kennen mi niet voer God.
Opten aertschen scat sijn si versot.
Dien hebben si voer Gode vercoren,
Ende mi vergheten, die hier te voren
Die doot hebben geleden doer tsmenschen profijt.
Och hovaerdie, ghiericheyt ende nijt,
Metten zeven dootsonden vermoghen,
Hoe sidi ter werelt nu voert ghetoghen!
Want mits den zeven dootsonden gemeen
Es op ghedaen, des ick in ween
Ben seker met alder hemelscher scaren.
Dye zeven duechden, dye machtich waren,
Sijn alle verdreven ende verjaecht;
Want donnosel heeft mij seer gheclaecht,
Elckerlijc leeft nu buyten sorghen;
Nochtan en weten si ghenen morghen,
Ick sie wel: hoe ic tvolc meer spare,
Hoet meer arghert van jare te jare.
Al dat op wast arghert voert.
Daer om wil ic nu, als behoert,
Rekenninghe van Elckerlijc ontfaen.
Want liet ic dye werelt dus langhe staen
In desen leven, in deser tempeesten,
Tvolck souden werden argher dan beesten,
Ende souden noch deen den anderen eten,
Mijn pure ghelove is al vergheten,
Dat ic hem selve gheboot te houden;
Het cranct, het dwijnt, het staet te couden,
Daer ic so minlijc om sterf die doot,
Ontsculdich, onder bedwanc oft noot,
Om dat ick hoepte, dat si bi desen
Mijnder eewigher gloriën ghebrukich souden wesen,
Daer ickse seer toe hadde vercoren.
Nu vinde ick dattet als is verloren
Dat icse so costelic hadde ghemeent.
Hoe menich goet ic hem vry heb verleent
Uut mijnder ontfermherticheydens tresoor,
Dat hem recht toe hoort; nochtans sijnse soe door
Ende verblent int aertse goet,
Als dat justicie wercken moet
Aen Elckerlijc, die leeft zo onvervaert.
Daer sidi, mijn Doot, die niemant en spaert!
Coemt hier! hoort wat ic u sal vermonden
DIE DOOT
Tuwen beveele in allen stonden,
Almachtich God! Segt u beheet.

GOD SPREECT
Gaet hene tot Elckerlijc ghereet,
Ende segt hem van mijnen twegen saen,
Dat hi een pelgrimagie moet gaen
Die niemant ter werelt en mach verbi,
Ende dat hi rekeninghe come doen mi
Sonder vertrec; dat mijn gebot.

DIE DOOT
Het wert ghedaen, almachtich God.
Ick wil ter werelt gaen regneren.
Oeck sal ic rasschelijc, sonder cesseren,
Tot Elckerlijc gaen; hi leeft so beestelic
Buten Gods vreese ende alte vleeselick.
Voer God aenbidt hi deertse goet,
Daer hy deeuwighe vreuchde om derven moet.
Daer wil ic tot hem gaen met snellen keere.

zo klinkt het begin!
mmm ... oh schoonheid

Le blason de RIEZ la Romaine

Ville de mon pet' patrimoine la bas:

dus als je in de buurt bent ... geef maar een belletje!

La colline Saint-Maxime surplombe le confluent de trois vallées empruntées depuis toujours par d'importantes voies de communication. Sur cette éminence, le peuple pré-romain des Reii implante un important oppidum (habitat de hauteur) .

C'est dans la plaine, par contre, que l'empereur Auguste fondera, à l'extrême fin du Ier siècle avant notre ère, l'agglomération connue sous le nom de civitas Julia Augusta Reiorum Apollinaris, elle est de ce fait le plus ancien chef-lieu de Cité de l'actuel département des Alpes-de-Haute-Provence. La ville se développe et se pare de monuments : thermes publics, forum, temples....
Quatre majestueuses colonnes de granit, souvenirs d'un temple tétrastyle, évoquent ce prestigieux passé.

Aux premiers temps chrétiens, la ville affirme sa prédominance sur le territoire en devenant le siège d'un évêché. Un groupe épiscopal est édifié dans le courant du Vème siècle sur les vestiges de thermes antiques. Deux personnages vont marquer cette période : saint Maxime puis saint Faust dont l'influence rayonne sur toute la Provence. Le baptistère est l'émouvant et rare témoignage de cette période avec, plus à l'est, les vestiges de la cathédrale paléochrétienne.
Riez restera évêché jusqu'à la Révolution.

Dans le courant du XIVème siècle, un rempart est édifié autour du bourg. Ponctué de tours, on y entrait alors par deux portes, les portes Aiguière et Saint-Sol.

Le bourg connaît son apogée au XVIème siècle, de nombreux hôtels particuliers se construisent dont certaines façades sont encore visibles au cœur du village. L'art de la gypserie va alors se développer et envahir de ses décors de plâtre sculpté escaliers, cheminées et plafonds, comme ma demeure
'La Belle Dame de Riez' • Hôtels des Gypseries • 1598

Après cette période florissante, la ville connaît un certain déclin qui va s'accentuer avec la perte du siège de l'évêché lors de la Révolution Française.
Riez va alors connaître la vie d'un petit bourg rural, comme beaucoup en Provence, pratiquant l'élevage et la culture traditionnels.

La proximité des Gorges du Verdon et la création du lac de Sainte-Croix vont favoriser le développement du tourisme. Ainsi, Riez offre aux amoureux de la nature et amateurs de tourisme culturel un large éventail d'activités.

my favorite model drawing

you gave me more than you can imagine, in those days ...
apparently - that is what I realize now
this is the one that stays the closest to my dreams
hanging above my bed in Riez la Romaine -
Ville des Oralies

op Weg ... >

I'm on a mission ... as always!
If you understand - there is only one:
it is your mission!

No BUMMER this TRIP ... >

>- ©

memories of Talin

9 years ago - thanks! Talin

good morning!

Сталкер • a 'zzz' longshot

Stalker (Сталкер) is een film uit 1979
van de Russische regisseur Andrej Tarkovski - ik kijk nu naar de bioscoopstoelen waarin ik ooit in het filmhuis in Arnhem naar deze film keek -om de schoonheid van deze voor het pleps gehoonde idiotie - koester ik deze pling!!!
na 'Otto e mezzo' van Fellini en 'Nostalgia' van Tarkovski is dit mijn derde favoriete film ... daarna is - mede door 'n liefde 'xtra ordinaire' -large suprême: 'Himmel über Berlin' van Wim Wender ... en dan zijn 'Stand der Dinge', Jim Jarmush met 'Permanent Vacation' en 'Messer im Wasser' van Roman Polansky, dit zijn de overige echte musts, de rest kan je gewoon vergeten! of loop nog's naar de videotheek als je zonodig moet 'coach potato"' ... a celluloid hug • W'

lips

spelende hond

terras

maestro Alfredo Marcucci

sound on: fragment of concert in Musis Sacrum

Alfredo Marcucci & Veritango

in Musis Sacrum

Lizelot & Mirjam

uitnodiging

skyscape

jaloerse courgette op paprika's die een vlag proberen te verbeelden

c'est parti ...!

CU ... on the line ... ciao!