zaterdag 3 maart 2007




About excellent marksmen and their involvement with the artistic influences in a contemporary urban context, according the outspoken conscience of the Pop economist Richard Florida >

Tja, dat zou mooi zijn: met dit bewustzijn erop uit trekken en 't Blaffend Hert burlend in vervoering brengen, dit vast houden en met een glimlach omzien naar de wonderbaarlijke schoonheid van de afgelegde weg. In een vloeiende beweging om je as draaien, een bewuste knipper van je ogen, je tong tussen de tanden, licht drukken tegen de achterkant van je lippen, vol verwachting turen over het creatieve economische landschap der Lage Landen. Daadwerkelijk de vruchtbare sporen volgen in het volledig zintuiglijke bewustzijn. De parameters staan op scherp. De jager is voorbereid. Nieuw bewustzijn ligt in het verschiet>
Tja, mooi zou dat zeker zijn.

Zijn gouden pen glimt naast het diepe zwart van de penhouder. Trouwe kompaan van hem en zijn vader en zijn vader's vader. Shaeffer inkt is de beste en vloeit gewillig over het lijntjesloze papier. Lijntjes zijn voor losers. De jager bewandelt geen vaste paden. Met dit schrijfgerei veroorzaak je geen onzin. De dragende merisier, voortreffelijk kersenhout, ondersteunt iedere beweging. Een bekwame zit stuwt de schrijver voort. Nature Boy klinkt jong door Nat King Cole's stem. De wind is goed. Het zicht uitmuntend. Hij weet zich nog gevoed door het onderhoudende discours van afgelopen dinsdag, met de inkt legt hij het parcours van de herinnering af. Beelden vertragen, 'n lachsalvo komt voorbij. Het college over de jacht veroorzaakt een uitval: één hunner toehoorders ontglipt sputterend de ruimte. De schrijver haalt haar terug en stelt vervolgens haar vragen, stuurt de kracht van de jacht-metafoor het bos in. Henk probeert nog lassoënd zijn kern-wild te tekkelen en voor de rest van de jagers te behouden. Helaas de ontnuchterende werkelijkheid ondersteund door de smaak van heerlijke appelmoes, puree en met liefde gemaakte vega-rondos krijgt de overhand.

In de nazit met het bevlogen gezelschap spoelt de wijn de nobele gedachte van de overstijging: de verbinding te maken, uiteindelijk weg.
Volgende maand blaft het Hert vast weer en gaan we wederom op jacht naar de invulling van onze verlangens.

Ik sluit mijn vulpen en 'kweet me gesterkt door deze ervaring, als ik straks, de paintsticks ter hand neem, in de aanwezigheid van mijn model, mijn muze, mijn lieve Moon, op jacht ga naar de verwondering en de schoonheid. Ik ervaar haar kracht, doorvoel haar bewegingen, dansend op weg ... ik volg.

> Winston Huisman
Zutphen, 3 maart 2007

• bijgaand twee jachttrofeeën